Σενέκας - Επιστολή προς Λουκίλιο XXII - Μετάφραση του φίλου Λεωνίδα Α.Αλεξανδρίδη

Ήδη έβαλα την σφραγίδα στην επιστολή μου. Πρέπει να την ξανανοίξω για να μην φτάσει χωρίς το μικρό χρήσιμο δώρο χωρίς να περιέχει κάποια αξέχαστα λόγια. Ακριβώς αυτά είναι τα λόγια που δεν μπορώ να πω εάν είναι περισσότερο αληθινά απ’ όσο είναι εκφραστικά. Από ποιόν, ρωτάς. Από τον Επίκουρο. Τιμώ ακόμα τα καλά των άλλων.
«Δεν υπάρχει κανείς που να μην φεύγει από τη ζωή σαν μόλις να ήρθε σ’ αυτήν».
Πάρε τον πρώτο περαστικό, νέο, γέρο, μεσήλικα, θα βρεις σε όλους τον ίδιο τρόμο για το θάνατο την ίδια άγνοια για τη ζωή. Δεν ολοκλήρωσαν τίποτα, τα άφησαν όλα για το μέλλον.
Τίποτα δεν μου φαίνεται τόσο εντυπωσιακό στα λόγια του Επίκουρου όσο αυτή η μομφή που αποδίδει στους γέρους, ότι είναι παιδιά: «Δεν φεύγουμε από τη ζωή, λέει, διαφορετικοί απ’ όσο ήρθαμε σ’ αυτήν». Και αυτό δεν είναι αλήθεια, φεύγουμε από τη ζωή χειρότεροι. Από δικό μας λάθος, όχι από λάθος της φύσης. Έχει δικαίωμα να παραπονιέται και να μας λέει: «Γιατί μουρμουρίζετε; Σας γέννησα καθαρούς από πάθη, καθαρούς από φόβους, από προλήψεις, από δολιότητα, από όλα τα δηλητήρια της ψυχής. Τέτοιοι ήρθατε, έτσι να φύγετε. Έχει δρέψει τους καρπούς της φρόνησης, αυτός που πεθαίνει όπως τον γέννησα, χωρίς να φοβάται τίποτα».
Αλλά εμείς, όλες μας οι αισθήσεις, τρέμουν όταν πλησιάζει η κρίση. Χάνουμε το κουράγιο μας, τα χαρακτηριστικά μας χλομιάζουν, άχρηστα δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μας. Τι ντροπή! Οι αγωνίες, μας πολιορκούν ακόμα και στο κατώφλι της γαλήνης. Και γιατί; Επειδή γυμνοί από όλα τα αγαθά, η λύπη της ζωής μας βασανίζει ακόμα, επει-
δή η ζωή δεν άφησε κάτι από αυτήν δίπλα μας: πέρασε, κύλησε ολόκληρη. Δεν απασχολεί κανέναν να ζήσει καλά, ζητάει να ζήσει πολύ. Ενώ η καλή ζωή επιτρέπεται σε όλους και η μακροχρόνια ζωή δεν επιτρέπεται σε κανέναν.

Διαβάστε σχετικά στο www.epicuros.gr "Ο ΣΕΝΕΚΑΣ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΕΠΙΚΟΥΡΟ".