περὶ ἡδονὰς γὰρ καὶ λύπας ἐστὶν ἡ ἠθικὴ ἀρετή· διὰ μὲν γὰρ τὴν ἡδονὴν τὰ φαῦλα πράττομεν, διὰ δὲ τὴν λύπην τῶν καλῶν ἀπεχόμεθα. διὸ δεῖ ἦχθαί πως εὐθὺς ἐκ νέων, ὡς ὁ Πλάτων φησίν, ὥστε χαίρειν τε καὶ λυπεῖσθαι οἷς δεῖ· ἡ γὰρ ὀρθὴ παιδεία αὕτη ἐστίν.

 .. η ηθική αρετή σχετίζεται με την ηδονή και με τον πόνο: για την μεν ηδονή πράττουμε ευτελή πράγματα, για τον δε πόνο απέχουμε των καλών. Γι᾽ αυτό και είναι ανάγκη  να εκπαιδευόμαστε σε αυτά από την νεότητα μας, όπως λέει ο Πλάτωνας, ώστε να χαιρόμαστε και να λυπούμαστε με αυτά που πρέπει· διότι σωστή παιδεία, αυτή είναι.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, Ἠθικὰ Νικομάχεια 1104b

 εἰ θεοί τι δρῶσιν αἰσχρόν, οὔκ εἰσιν θεοί

Πλούταρχος, Περί Στωικών εναντιωμάτων, 1049f

 Ἤν δ' ἐγγὺς ἔλθῃ θάνατος, οὐδεὶς βούλεται θνῄσκειν, ... 

  Εὐριπ., Ἄλκηστις, 671-672

Τῆς ἀσφαλείας τῆς ἐξ ἀνθρώπων γενομένης μέχρι τινὸς δυνάμει τε ἐξερειστικῇ καὶ εὐπορίᾳ εἰλικρινεστάτη γίνεται ἡ ἐκ τῆς ἡσυχίας καὶ ἐκχωρήσεως τῶν πολλῶν ἀσφάλεια.  (Επίκουρου 14η Κύρια Δόξα - Διογένης Λαέρτιος 10ο Βιβλίο των Βίων Φιλοσόφων)

"Την ασφάλεια έναντι των άλλων ανθρώπων που μέχρι κάποιο σημείο την επιτυγχάνουμε με την δύναμη και την ευπορία, την καθιστούμε ξεκάθαρη με την ήσυχη ζωή και την αναχώρηση από το πλήθος".

Π.Π.

 

Δεν χωνεύω αυτόν που μιλάει για μάχες και για τον πολυδάκρυτο τον πόλεμο, την ώρα που απολαμβάνει το κρασί του πλάι σ᾽ έναν ολόγιομο κρατήρα·
μ᾽ αρέσει αυτός που συγκερνώντας τα λαμπρά δώρα των Μουσών και της Αφροδίτης αναθυμάται παλιές κι αγαπημένες διασκεδάσεις.

οὐ φιλέω, ὃς κρητῆρι παρὰ πλέωι οἰνοποτάζων
νείκεα καὶ πόλεμον δακρυόεντα λέγει,
ἀλλ᾽ ὅστις Μουσέων τε καὶ ἀγλαὰ δῶρ᾽ Ἀφροδίτης
συμμίσγων ἐρατῆς μνήσκεται εὐφροσύνης

ΑΝΑΚΡΕΩΝ απ. 2 West

https://www.greek-language.gr/

 κόσμον τόνδε, [τὸν αὐτὸν ἁπάντων], οὔτε τις θεῶν οὔτε ἀνθρώπων ἐποίησεν, ἀλλ᾽ ἦν ἀεὶ καὶ ἔστιν καὶ ἔσται πῦρ ἀείζωον ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀποσβεννύμενον μέτρα.

Ηράκλειτος

Πηγή: αποσπ.30 Κλήμης Στρωμ. V104,3

 

Λέει ο Επίκουρος, "Η στιγμή να γυρίσει κανείς στον ίδιο τον εαυτό του, είναι όταν είναι αναγκασμένος να αναμιγνύεται με το πλήθος".

(Σενέκας, από την ΧΧV επιστολή προς Λουκίλιο, σε μετάφραση του Λεωνίδα Αλεξανδρίδη)