Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Να προσπαθούμε την επόμενη μέρα να την κάνουμε καλύτερη απ’ την προηγούμενη, όσο βρισκόμαστε στο δρόμο (της ζωής). Κι όταν φτάνουμε στο τέρμα, να ηρεμούμε με ευχαρίστηση.

Πειρᾶσθαι τὴν ὑστέραν τῆς προτέρας κρείττω ποιεῖν, ἕως ἂν ἐν ὁδῷ ὦμεν ἐπειδὰν δ ἐπὶ πέρας ἔλθωμεν, ὁμαλῶς εὐφραίνεσθαι.
Επίκουρου Προσφώνησις XLVIII.(48)

αποδ. Θανάσης Γιαπιτζάκης - Μπάμπης Πατζόγλου
Γιατί ποιόν θεωρείς άραγε καλύτερο από εκείνον τον άνθρωπο ο οποίος και για τους θεούς έχει γνώμες που τις χαρακτηρίζει ο σεβασμός, και που στέκεται παντοτινά άφοβος απέναντι στο θάνατο και που έχει κατανοήσει το σκοπό της φύσης, και που έχει αντιληφθεί ότι το μεν υπέρτατο αγαθό εύκολα προσεγγίζεται και εύκολα αποκτάται, το δε υπέρτατο κακό είτε έχει σύντομη διάρκεια είτε λίγους πόνους;
Επίκουρος, Επιστολή προς Μενοικέα 133, αποδ. Λεωνίδας Αλεξανδρίδης.
"Ἐπεὶ τίνα νομίζεις εἶναι κρείττονα τοῦ καὶ περὶ θεῶν ὅσια δοξάζοντος καὶ περὶ θανάτου διὰ παντὸς ἀφόβως ἔχοντος καὶ τὸ τῆς φύσεως ἐπιλελογισμένου τέλος, καὶ τὸ μὲν τῶν ἀγαθῶν πέρας ὡς ἔστιν εὐσυμπλήρωτόν τε καὶ εὐπόριστον διαλαμβάνοντος, τὸ δὲ τῶν κακῶν ὡς ἢ χρόνους ἢ πόνους ἔχει βραχεῖς..".
Το δίκαιο της φύσεως, είναι το συμβόλαιο του συμφέροντος στο να μη βλάπτει ο ένας τον άλλον ούτε και να βλάπτεται. Επίκουρου ΚΔ XXXI.(31) αποδ. Τάκης Παναγιωτόπουλος
Διατυπώθηκε πριν 2.300 έτη. Αργότερα στον διαφωτισμό το ονόμασαν κοινωνικό συμβόλαιο. Σήμερα αναζητείται ακόμη και ως έννοια...
Εξ ώραι μόχθοις ικανώταται. Αι δε μετ' αυτάς γράμμασι δεικνύμενοι “ζήθι” λέγουσι βροτοίς.
Ελληνική Ανθολογία 10ο Βιβλίο 43ο επίγραμμα - ΑΔΗΛΟΝ

Έξι ώρες εργασίας είναι υπεραρκετές. Οι αμέσως επόμενες, όπως δείχνουν τα γράμματα, λένε στους θνητούς “ζήσε”. *

*
ζ = η έβδομη ώρα
η = η όγδοη ώρα
θ = η ένατη ώρα
ι = η δέκατη ώρα
ζήθι
αποδ. Τάκης Παναγιωτόπουλος
ὁ κόσμος σκηνή, ὁ βίος πάροδος· ἦλθες, εἶδες, ἀπῆλθες. 


Δημόκριτος
ηδύ η φίλου μνήμη τεθνηκότος

Επίκουρος (Usener 213)
όταν δεν νοιώθουμε πόνο, η ηδονή μπορεί να ποικίλλει, αλλά δεν μπορεί να αυξηθεί
 
(Επίκουρος μέσω Κικέρωνα - DE FINIBUS BONORUM ET MALORUM.3)